مانکن‌ها از دیرباز به عنوان ابزاری حیاتی در طراحی و نمایش لباس نقش‌آفرینی کرده‌اند. نخستین مانکن ها به مصر باستان بازمی‌گردند، جایی که نیم‌تنه‌های چوبی و سنگی ساده، برای اندازه‌گیری و شکل‌دهی به پوشاک به کار می‌رفتند.
در قرون وسطی، خیاطان دربارهای سلطنتی از تنه‌های چوبی و پارچه‌ای استفاده می‌کردند که تدریجاً به فرم‌های انسانی واقع‌گرایانه‌تری نزدیک شدند و پایه‌های اولیه مانکن‌های مدرن را بنا نهادند.
اما تحول شگرف مانکن‌ها در قرن نوزدهم رخ داد؛ با رشد چشمگیر صنعت مد و ظهور ویترین‌های فروشگاهی در قلب اروپا، به ویژه فرانسه و انگلستان، مانکن‌ها جایگاه جدیدی یافتند. آنها با ظاهری زنانه‌تر و واقع‌گرایانه‌تر، به عناصر کلیدی ویترین‌ها تبدیل شدند و هنر نمایش لباس را متحول کردند.
با ورود به قرن بیستم و پیشرفت فناوری‌های ساخت مواد، از جمله فایبرگلاس و پلاستیک، دنیای مانکن‌ها به طرز قابل توجهی متنوع‌تر و پیشرفته‌تر شد. مانکن‌ها دیگر صرفاً ابزاری برای نمایش لباس نبودند؛ بلکه به نمادهای زیبایی، سبک زندگی و هویت برندها بدل شدند.
امروزه، در صنعت مد جهانی، مانکن‌ها فراتر از فروشگاه‌ها و ویترین‌ها عملمی‌کنند؛ در فشن‌شوها، نمایشگاه‌های بین‌المللی و حتی دنیای دیجیتال به شکل مدل‌های سه‌بعدی، نقش حیاتی و بی‌بدیلی دارند و به روندهای نوین مد جان می‌بخشند.
